عمره مفرده - یاد باد آن روزگاران

ساعت 1:41 صبح جمعه 89/4/25

بنام خدا

سلام دوستان. چند وقت پیش ثبت نام عمره مفرده اعضای هیات علمی برای زیارت سرزمین وحی آغاز شد و من نیز با کمال ناامیدی ثبت نام کردم و خدا خواست و اسممان برای زیارت دوباره کعبه بصورت ذخیره درآمد و با وامی که دولت می دهد ورای داشتن یا نداشتن می توان این سفر را انجام داد و به قول دکتر بی‍ژن ملکی زیارت خانه دوست بیش از آنی که به استطاعت مالی نیازمند باشد به استطاعت عقلی نیازمند است. سال 82 از مسکو به تمتع رفتم و این بار قرار است با خانواده عمره برگزار کنیم. بماند که نیکان را نگذاشتند ببریم و او حالا در سن 7 سالگی باید دو هفته را بدون ما سر کند تا دو برابر این 7 سال رشد عقلی کند و ما نیز 7 برابر دلواپسی را همراه داشته باشیم. حس غریبی ندارم قبلا 21 روز را آنجا بوده ام و تقریبا با آنجا آشنا هستم. وقتی در مدینه با مکه هستی احساس می کنی که این مردم کاری جز نماز خواندن ندارند. تا موذن بانگ نماز می کند هجوم با مسجد الحرام یا مسجد النبی آغاز می شود و بعد از نماز جماعت پراکنده می شوند. هیچ صحنه ای برای من جذابتر از نماز های عصر مسجدالحرام نیست آن هم به گونه ای که در بالاترین جا قرار بگیری یعنی طبقه چهارم که آفتاب در پشت سرت قرار گیرد و جماعت را در یک لانگ شات زیبا یکدست سفید داشته باشی و رکوع و سجود مدور و یکنواخت جماعت را به سمت کعبه به تماشا بنشینی . راستش بعضی وقتها حوس می کردم خودم در نماز نباشم تا فقط از این زیبایی لذت ببرم از این خم و راست شدن همزمان مردم. جماعتی بیش از دو میلیون با هم به سجده می روند و تو در آن همه را می بینی و از عبادت آن ها لذت می بری، اصلا احساس می کنی خدا آنجاست و دست محبتش روی بندگانش با نسیم بعد از ظهر کشیده می شود. خوشحالم که دوباره قرار است این حس زیبا را تکرار کنم. سنت است طلب حلالیت پس به محبت خویش بر من ببخشایید خطاهایم را و عفو کنید اشتباهاتم را. امیدوارم لیاقت داشته باشم که نایب الزیاره همه شما باشم. یا حق

¤ نویسنده: علی محمد نظری

نوشته های دیگران ( )