بنام خدا
دوستان گرامیم سلام. 12 سال پیش در چنین روزی پدرم دار فانی را پس از یک دوره بیماری یک ماهه در بیمارستان رسول اکرم تهران وداع کرد. پدر ستون خانواده است و وقتی از دنیا می رود خیمه خانواده است که می افتد و هیچکس نمی‌تواند جای او را بگیرد. البته عموهایم زنده بودند و خدائیش هر کدام یک جورایی بوی آقام را می دادند، اما هیچکدام پدر نمی‌شدند.  از بین عموهایم فقط عمو حاجیم زنده است و دوران کهنسالی را بعد یکبار سکته گذران می کند و از خدا برایش شفای عاجل مسئلت می کنم. دو عموی دیگرم در یک سال در فاصله 75 روز از دنیا رفتند. امروز به اتفاق برداران باز سر خاک آقام جمع شدیم و فاتحه‌ای و شاخه گلی که بگوییم دوستش داشتیم و برایمان گرامی بود و هست. می دانستیم زود از دستش می دهیم که از همه برادرانش نحیف‌تر بود و دل درد کهنه‌ای که داشت مدت‌ها اذیتش می کرد تا کیسه صفرایش را عمل کرد و از شر آن دل درد دل آزار راحت شد. آدم بسیار بی غل و غشی بود و بسیار با مردم مهربان بود. برادرم مرتضی می گفت با او به آغاجاری رفته بود برای کاسبی و یک روز قابلمه‌ای که 2000 تومان قیمت داشته را به مادری به 1500 تومان فروخته بود و مورد اعتراض مرتضی! که بابا قیمتش بیش از این‌هاست چرا ضرر می دهی و پیرمرد گفته بود این زن شوهرش را در جنگ از دست داده نباید به او سخت گرفت!  از مردم آغاجاری خیلی طلب داشت و می دانست که مارا حوصله جمع کردن این همه مبالغ خورد نیست گفت همه را به آن مردم حلال کردم. وقتی رفت خیلی ها به ما مراجعه کردند و گفتند که پیرمرد دستشان را می گرفته و ماهانه مبلغی را به عنوان کمک خرج به آن‌ها می داده است. حج نرفت و هر وقت به او می گفتم چرا برای حج ثبت نام نمی‌کنی می گفت حج دور و برت است. این همه فقیر در این محله فوتبال است و تو هوس حج می کنی! خدا روحش را در این روز جمعه شاد کند.

نام خدا
سلام دوستان خوب. بازی شب گذشته تیم ایران در مقابل آرژانتین یک بازی کاملا معقول و دوست داشتنی بود و باعث شد که ایرانیان به داشتن چنین تیمی افتخار کنند. راستش مسی را خوب کنترل کردیم تا دقایق آخر که فکر کردیم کار تمام است و این سه دقیقه هم مثل بقیه می گذرد و تعویض های کی روش باعث شد که گروه کنترل کننده مسی تمرکز خویش را از دست بدهند. دژاگه که بارها با او درگیر شده بود جایش را با رضا حقیقی تعویض کرد البته اگر اشتباه نکرده باشم و باعث شد مسی در آن میان ول شود و این موجود چون بسیار عقده از مردم ایران داشت باید خودش را تخلیه می کرد و مزد فحش هایی را که در صفحه فیس بوک به او داده شده بود با ضربه ای استثنایی جواب داد و شد آن که نباید بشود. راستش آن سه دقیقه آخر را باید بیشتر مواظبت می کردیم. اگرچه فوتبال است و لحظه ها و ما قدر آن لحظات را ندانستیم و با این که حقمان نبود باید با جام جهانی تقریبا خداحافظی کنیم مگر آن که دست غیبی بکار افتد. داور ناداور پنالتی مسلم را ندید می گیرد تا امیدهای ما را به یاس تبدیل کند! حالا ما مانده ایم و اما و اگرهای تمام نشدنی. تنها شانس ما باید هجوم گسترده تیم نیجریه برای عدم رویارویی با فرانسه باشد تا تیم مسی را بر سر لج بیاورد و بر آن ها پیروزشان کند و آنطرف رویارویی ما با تیم بوسنی است که شانسی ندارد و ممکن است با اختلاف ببازد. حیف شد مسی بدجور از ما انتقام گرفت. یا حق