3گذشته ها گذشته!

بنام خدای بی همتا
دوستان گرامی سلام و عرض ارادت و عذر خواهی بخاطر کم نوشتنم که مثل ننوشتن است. دیروز برای احوالپرسی عموی بزرگم که یک سکته ای را پشت سر گذارده با برادرانم راهی روستایمان قره بنیاد شدیم و البته خوشحال که او مقداری بهتر شده و شکر گزاری از درگاه حضرت دوست. صحرا به تمام معنا سبز بود و چشم انداز در حد اعلا دلپذیر. قله غازک با افتخار در جلوی چشممان و رشته کوه آلاداغ استوار چون سالها.   این عموی بزرگم مثل همه عمو هایم چهره ای شبیه به آقام خدا بیامرز دارد و  اولین نفر از طایفه ماست که سنش به بالای 80 سال رسیده است. سال گذشته یک روز را که هم او حوصله اش را داشت و هم من وقتش را کنار هم بودیم و او مرا به گذشته برد به سالهای 1316 لغایت 1325 و خاطراتی را از آن دوران برایم بازگو کرد که اصلا نشنیده بودم. مثلا داشتن عمویی بنام خداداد یا میرزا که یکی از آنها تقریبا 15 ساله بوده و بر اثر بیماری درگذشته است، از آن اتفاقاتی است که آقام خدا بیامرز هم برایم بازگو نکرده بود. بابا شهباز پدر بزرگم سال 1320 در سن 55 سالگی از دنیا رفته زمانی که آقام خدابیامرز 6 ساله بوده. آقام تصویری از بابا شهباز را برایم نقاشی کرده بود و با توضیحات این عموی بزرگم مقداری توانستم بعضی از صحنه های زندگی سخت آن دوران را بیشتر زوم کنم. بابا شهباز به قول خاله جان آفرین از بزرگان فامیل چهره ای شبیه به حاج کریم خدابیامرز عموی دومم داشته و اخلاقش کاملا مثل آقام.   شرایط بین جنگ اول و دوم در این مملکت شرایط سختی بوده و به مردم کم سخت نگذشته است و من خیلی دلم می خواهد خداوند هر چه زودتر عموی بزرگم را به حال خوش بازگرداند تا بتوانم از او بیشتر بپرسم. نمی دانم چرا این گذشته دست از سر من برنمی دارد و من هر چه بیشتر در آن سیر می کنم بیشتر شیفته ی آن می شوم. هیچ وقت راضی نمی شوم که گذشته ها گذشته! نه گذشته باید باشد در جلوی رو تا چراغ راه آینده یاشد. یا حق

3 لیست کل یادداشت های این وبلاگ