3آملا عباس

به نام خدا
دوستان گرامی سلام و  عرض تبریک فرارسیدن سال 89. امیدوارم که این سال برای همه ی مردم ایران زمین همراه با دل خوش باشد. هر سال که روز اول فروردین اتفاق می افتد به عیدی آملا عباس می رویم. در لهجه ده ما به کسی که با سواد و قولی بزرگتر باشد آملا می گویند. بیشتر اوقات برادر های بزرگ نیز توسط برادرهای کوچک آملا خطاب می شوند. عموم خدا بیامرز  آقام را به همین نام صدا می کردو فرزندانش نیز به تبعیت از پدر به ایشان آملا می گفتند. آملا عباس همکار سالیان دیرین آقام خدا بیامرز بود سواد مکتب خانه ای جالبی داشت و قرآن  را بسیار روان می خواند و در جلسات هفتگی قرآن قره بنیادی های مقیم اراک  حضور چشمگیر داشت و اصلا سر خیر همین جلسه قرآن قره بنیادی ها پسر بزرگش رمضان حسنی است. پدر خدابیامرزش حاج رضا با بی بی خدیجه  خدا بیامرز پسر عمو بودند به همین جهت به طریقی فامیل نیز بودیم. بسیار آدم دهن گرمی بود و لطایف زیاد بلد بود و متلک هایش زبانزد خاص و عام بود. یک بار در سال 66 برای کاسبی سفری با هم به شهر یاسوج داشتیم و در این سفر چقدر ما را هر شب می خنداند و اصلا نفهمیدیم این دوره چگونه گذشت. بسیار رفیق بود و قدر رفاقت می فهمید. یک سال که پدر دستش خالی بود و سرمایه ای نداشت کسی با او به این مسافرت ها بخاطر نداشتن سرمایه نمی رفت اما یک روز آملا عباس در خانه امان را زد و دستگیر آقام شد و خدا کمک کرد اتفاقا کاسبی خوبی نیز کردند. تقریبا سالها با آقام بود. از دوران کار در مزرعه های روستا تا مهاجرت به اراک و رفتن به این شغل دوره گردی. 8 سال بود که آقام رفته بود و ما بخاطر دلبستگی به پدر همیشه اول فروردین اولین عیدی آملا عباس، که امسال نیز چنین کردیم و نزدیک ظهر به خانه اشان رفتیم. به مسجد رفته بود برای نماز ظهر.  عصر با فرزندان و خانواده و عروس هایش به عیدی مادرم آمدند دوباره نشستیم و جوک های جدید را گفتیم و خندیدیم. شب جمعه اول سال به بهشت زهرا رفته بود و شاید سر قبر آقام رفیق سالهای دورش. برای عبور از بهشت زهرا با پرایدی تصادف کرده بود و به علیت خونریزی زیاد دعوت حق را لبیک گفت و عید دوباره سیاه شد. تازه سیگار را ترک کرده بود و خدابیامرز سرحال بود. پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ....
یا حق

3 لیست کل یادداشت های این وبلاگ