حیف شد تو را از دست دادیم خالق حمید هامون که شکیبایی را هامون کرد و مرحوم هامون ماند که ماند! نمی‌دانم چند بار هامون را دیده‌ام اما زیاد دیده‌ام و دلم برای حمید هامون و گرفتاری‌هایش تنگ می‌شود، دلم برای علی عابدینی، اون دوست خوب گرامی که توی ده چاه زد نه برای غایت و نهایتش تنگ می‌شود. دلم برای روح پریشان مشت حسن گاو از دست داده تنگ می‌شود، دلم برای خنده‌هایم در سینما ماندانا در روز عید فطر سال 68 تنگ‌ می‌شود. جنگ تازه تمام شده بود و مردم به لبخند نیاز داشتند و فیلم تو  یعنی اجاره نشین‌ها داریوش جان طوفان خنده‌ها بود ساده و صمیمی، اما غنی و پرمحتوا. دیگر نیستی که رمانی بنوبسی چون در دیر مغان و آن مشکلات آن  شخصیت ایرانی بعد از یازده سپتامبر را زیر و رو کنی! رفتی یادت در دل است وقتی چون بانو در بستر بیماری می افتم یا چون لیلا باید شاهد خیانت باشم، سکوت لیلا وجودم را می‎لرزاند. من آن پستچی ساده دلم به دل شهر پرتاب شده‌ام. راستش دلم برایت خیلی تنگ می‌شود. روحت شاد و بر قاتلانت لعنت و نفرین باد تا ابد. خدا حافظ آقای مهرچویی.