بنام خدا
سلام دوستان خوبم. سال 92 هم دارد نفس‌های آخرش را می کشد. از سال 69 دفترچه خاطراتی باز کردم و شعرها و نکات جالبی را که می یافتم در آنجا به ثبت می رساندم. در دوران ادامه تحصیل در روسیه نیز این‌کار ادامه یافت و در سفر حج سال 82 نیز سفرنامه خانه خدا به ثبت رسید. بعد وبلاگ‌ها آمدند و دفترچه خاطرات و نکات من نیز اینترنتی شد. نه راستش حوصله دارم که back upی به قول خارجی‌ها از آن تهیه کنم و نه وقتش را دارم. همیشه هم این دل‌نگرانی مرا نهیب می زند که نکند یک بار این پارسی‌ بلاگ در این وبلاگ را تخته کند و این همه مطالب این چند ساله به طرفه‌العینی به هوا رود. در دفترچه خاطرات معمولا یادداشت‌هایی برای آخر سال می نوشتم که مثلا این سال چگونه بود. چه اتفاق مهمی افتاد؟ کدام دوست بهترین بود و الخ. می خواستم بگویم در سال 92 بهترین اتفاق حضور مردم در پای صندوق‌های رای و انتخاب آقای دکتر روحانی به ریاست جمهوری بود و افتادن مملکت بدست عاقلان دلسوز که یک جوری حرکت کنند که نه غنی سازی دچار خدشه شود و نه تحریم‌ها دمار از دماغ اهالی ضعیف در بیاورند. قطعا بدترین اتفاق وجود آقای ب-ز بود و نفوذی این چنین در بالای مملکت برای دور زدن تحریم‌ها و پر کردن جیب خود و هم‌پیمانان! اگر تقوای الهی در کار نباشد و دستگاه نظارتی ضعیف عمل کند هر کس ممکن است اگر نیتش خیر باشد بلغزد و در دام شیطان قرار گیرد.
در این سال توانستم شعر عقاب از پرویز ناتل خانلری خدا بیامرز را حفظ کنم و از شعر شیخ صنعان عطار نیز بیش از صد بیت را حفظ کردم. امسال سه مقاله در ژورنال های بسیار معتبر به چاپ رساندم و اگر قصد و غرضی در کار نباشد ممکن است در همین جمعه پرونده دانشیاری‌ام به جایی برسد و همچنین یکی از مقالاتم در ژورنال بسیار معتبر Linear Algebra and its applications  در بین 25 مقاله داغ آن مقام پنجم را بدست آورد که از این بابت خدای بزرگ را شاکرم. همچنین یک پست در داخل دانشگاه برایم پیشنهاد شده که برادران عزیزی از این‌کار منعم کرده‌اند و اگرچه نیتشان خیر است اما آنقدر استدلالشان عاری از منطق بود که انگشت به دهان ماندم. واقعا به نتیجه رسیده‌ام که " ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است" شد چون سربازی پا به رکاب به خدمت می پردازیم و نشد شکر از این بابت که اگر دیگران آمدند و گند زدند مسئولیتش گردن من نباشد. قبلا در جایی مسئولیت داشتم و با فشار عده‌ای عزل( بخوانید مجبور به استعفا) شدم و کس دیگری چنان بلایی بر سر آن مجموعه آورد که پشیمانی می دانم از گوششان در آمده است. اهل جانماز آب کشیدن نیستم که بگویم من فلان و من بمان اما آنقدر مملکتم را دوست دارم که به منافع ملی نگذارم خدشه آی وارد شود. یادمان باشد هر کس منافع شخصی‌اش را به منافع ملی ترجیح دهد به این مملکت خیانت کرده‌است. امسال با بچه‌های دانشجوی گروه بسیار اخت شده‌ام و اگر آن‌ها لطفی دارند از بابت نمره نیست که خودشان می دانند نمره الکی دادن را به هیچ عنوان برنمی تابم. بارش برف و باران هم بهتر از سال گذشته بوده و تا کنون به 200 میلیمتر رسیده و امیدوارم که در ظرف دو ماه آینده به 300 میلیمتر برسد و در حد متوسط باقی بماند. عموی بزرگم همو حاجی که بزرگ خاندان نظری است چند روز پیش در سن 84 سالگی سکته کرده و نصف بدنش فلج شده. او تنها فردی از خانوداه نظری است که سنش از 80 عبور کرده است. برایش از خدای بزرگ شفای عاجل مسئلت دارم.
فرا رسیدن سال جدید را بَه همه شما خوانندگان این نوشته پیشاپیش تبریک می‌گویم و برای همه سال سلامتی و برای مملکتم عزت و سرافرازی را آرزومندم. یا حق