بنام خدا

دوستان خوبم سال نو مبارک. سال 93 به امید خدا شروع شد و دوباره دید و بازدید و شلوغی بهم سر زدن که از سنت های ما ایرانیان است. باز مهمانی های دسته جمعی فامیلی و باز اضافه وزن و الخ. فعلا سال با شهادت یکی از سربازان مملکت در دست گروه تروریستی جیش العدل آغاز شده و امیدوارم برای سایر عزیزان اسیر در دست این گروه خشن فکری شود تا آنان را از دست ندهیم. همچنین این تعطیلات با در گذشت استاد باستانی پاریزی ادامه پیدا کرد که یگانه گوهری بود برای ایران زمین  و من هر چه بیشتر این کتاب از پاریز تا پاریس را جلو می روم بیشتر عاشق نوشته این بزرگمرد می شوم.  همین الان برادر بزرگم تماس گرفت و گفت که برادر شوهر خاله ام که مدتی بود با سرطان معده دست به گریبان بود و واقعا ضعیف شده بود دار فانی را وداع کرده و واقعا راحت شد. سه روز پیش که به عیدی خاله ام رفته بودیم شوهرش می گفت فقط دارد ناله می کند و زجر می کشد و به پسر خاله ام  محمد که در اورژانش اراک کار می کند می گوید عمو یک آمپولی چیزی  برای من بزن تا راحت شوم. حالا او راحت شده است. برای مردن واقعا جوان بود مطمئن هستم که بالای 55 سال نداشت. جدیدا هر که از فامیل و غیرفامیل در اراک از دنیا می رود سرطان داشته است. من نمی دانم این مسئله نباید قابل بررسی باشد که این همه سرطان در این شهر چه می کند؟ آخر چه علتی دارد که بیمارستان آیت اله خوانساری که مخصوص سرطانی هاست این همه مشتری دارد! آهای آدمهای مسئول در این شهر می شنوید ناله های زنان شوهر مرده را! شما را بخدا یک طرح پژوهشی، یا چیزی تعریف کنید تا علت این مسئله کشف شود. قطعا دانشگاه توان آن را دارد تا علت را بیابد. نمی شود که همه چیز را به گردن آلودگی ها انداخت. اگر قرار است من از اتومبیل استفاده کنم و عزیزانم از بین بروند من نخواستم این ماشین را. فعلا احساس می کنم این عید بدجوری بوی مرگ گرفته است!  خدایا سال جدید را سال سلامتی مردم شهر و کشورم قرار ده. آمین.