بنام خدا
سلام دوستان خوبم

ماه پاییز ماه رنگ‌های زیبای خداوند بر روی درختان است. امسال تا کنون 123.9 میلیمتر در اراک باران باریده و در شازند 217 میلیمتر. خدایا شکرت. به قول خواجه عبدالله الهی، یکتایی، بی‌همتایی، بر همه چیز بینایی، در همه حال توانایی، خدایا عنایت تو کوه است و فضل تو دریا، کوه کی فرسود و دریا کی کاست...
خدایا صد هزار مرتبه شکرت بخاطر این باران‌های خوب بر سرزمین مادری. الهی شکر.

بنام خدا سلام دوستان خوبم.
عرض شود که تکان خوردیم رسیدیم به هفته دوازدهم کلاس‌ها و این نیمسال تحصیلی همچون برق گذشت. دو‌ تا از مقالاتم از ژورنال Linear Algebra and its Applications از داوران مورد ایراد قرار گرفته‌اند و خوشحالم که رد نشده‌اند. در یک سال اخیر بارها شده بود مقاله‌ای را به ژورنالی برای داوری می‌فرستادیم و تا سردبیر متوجه می‌شد از کشور ایران است آن را بدون مطالعه رد می‌کرد. اما حالا که این دو به ریوایزد به قول خارجی‌ها رسیده‌اند باید خدا را لااقل شاکر باشیم که بی‌خود و بی‌جهت رد نشده‌اند. چاپ مقاله هم در این مملکت مثل همه‌ی چیزها از جمله اقتصاد به سیاست گره خورده است!!

مذاکرات هیات مذاکره کننده واقعا لحظات سخت و نفس‌گیری را رقم زد و بالاخره به توافقی رسید. خیلی‌ها اعتقاد دارند که ما چیزی بدست نیاورده‌ایم و شاید از بسته پیشنهادی سال 89 هم کمتر به ایران امتیاز داده شده است، من هم شاید به این نظر موافق باشم. اما کار را کسانی خراب کردند که سال 89 آن توافق را حاصل نکردند و اجازه دادند تحریم‌های پی در پی( بخوانید کاغد پاره و آنقدر قطعنامه دهید که ...) اقتصاد مملکت را به حد ورشکستگی رساند. راستش اگر غرب در سال 89 اینقدر بما امتیاز داد این بود که آن‌ها هم شاید نمی دانستند که تحریم‌ها تا این حد می تواند به مملکت آسیب وارد کند و تا این حد این تحریم‌ها تاثیرگذار است. البته آنان در مورد عراق و لیبی و ... این‌کار را کرده بودند و نتیجه حاصل دور از انتظار نبود منتهی کسانی که اطلاعات غلط دادند و گفتند ما می‌توانیم از این گردنه عبور کنیم الان باید پاسخگو باشند. حمایت مقام  رهبری از گروه مذاکره کنند حاکی از آن است که معظم‌له در جریان کامل این قرارداد است وگرنه ممکن بود که گروه مذاکره کننده را به خیانت و هزار مساله دیگر متهم کنند. راستش به قول یکی از دوستانی که با ما به کوه می آید ما در سال 92 مثل این بود که با یک آدم دیوانه قوی هیکل مواجه شده بودیم که روی سینه ما نشسته و تازه یک قمه با دست گرفته و می خواهد آن را به سینه ما فرو کند و ما او را وادار کرده‌ایم که قمه را کنار بگذارد و بنشینیم با هم صحبت کنیم. ما فعلا خطر جنگ را از سر مملکت و اقتصاد دور کرده‌ایم و حالا باید تا شش ماه تن به اعتماد‌سازی بدهیم. آقای ظریف هم به مجلسیان هشدار داد که اگر موافقت ندارید می‌توانیم این قرارداد را بر هم بزنیم! البته در جریان کار مردم به شدت این مذاکرات را دنبال می کردند و تعداد زیادی که دلشان برای این آب و خاک می سوزد به استقبال ظریف رفتند و از او تشکر کردند. آری امسال 92 است و 89 نیست و ما با تدبیری مجبور به دادن امتیاز بیشتری نسبت به سال 89 شده‌ایم اما آیا چاره دیگری داشتیم!! کشوری که جشن خودکفایی گندمش را در عرض 8 سال با وابستگی 7.5 میلیون تن عوض کرده باید چوب بی‌تدبیری گروه قبل را با دادن امتیاز جبران کند. وقتی ارزش پول ملی در این چند سال به یک‌سوم رسیده باید کوتاه بیاییم. راستش فعلا چاره‌ای نیست. آری می تونستیم خیلی بیش از این حرف‌ها امتیاز بگیریم اگر این گروه در سال 89 مذاکره می کردند. ملت ایران بی‌تدبیری  گروه قبل را نخواهد بخشید. یا حق