بنام خدا.
سلام دوستان خوب. ماه محرم شروع سال قمری است و این شروع سال مثل بیت زیر دستمایه بعضی شاعران بوده است مخصوصا بیت زیر که زیباست و شاعرش را نمی دانم:

جهان خونریز بنیاد است هشدار‌
سر سال از محرم آفریدیند

حافظ هم در غزل بسیار زیبای زان یار دلنوازم اشاره‌ای به واقعه کربلا دارد که:

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

شرکت در مراسم عزاداری حضرت سالار شهیدان برای مردم ما به یک عادت تبدیل شده و هر سال با یک شور و حالی جدیدی به این مراسم می روند. فکر کنم ما نیاز به یک بازخوانی در این مراسم داریم. باید شاعران و مداحان را جمع کرد و به آن‌ها گفت که روی مسائلی کار و تبلیغ کنند که همه روی آن اتفاق نظر دارند. مخصوصا نوشته زیبای استاد مطهری در مورد تحریفات عاشورا باید مد نظر قرار گیرد اگرچه اگر بخواهیم نسخه‌ای از این کتاب زیبا را بیابیم شاید بسختی پیدا شود. علتش هم این است که مداح کارش شده است درآوردن اشک به هر قیمتی و رسالت خویش را که بیان واقعیت زندگی امام حسین برای درس گرفتن حضار را فراموش کرده است.  نوحه‌های ما در بیشتر اوقات ملودی‌های قدیمی است که ما زمزمه می کرده‌ایم. بعضی از این ملودی ها در عروسی ها خوانده می شده است نباید آن‌ها را که بیشتر حالت رقصی دارند در نوحه‌ها آورد. می‌خواهم بگویم متاسفانه در سخنرانی بعضی از معممین هم نکاتی وجود دارد که آقای مطهری آنان را عین تحریف می دانند. این‌که مشکل امام حسین را در روز عاشورا فقط تشنگی بیان می کنند از آن حرف‌هایی است که فقط قرار است بار دراماتیکی قصه را زیاد کنند. البته  لشکر خصم از هر گونه ابزار ناجوانمردانه‌ای برای حمله به لشکر امام حسین استفاده کرده است، اما کیست که به این مطلب بپردازد که این حسین بود که در برابر فشار بیعت با فاسدترین فرد از تبار بنی امیه سر تسلیم فرود نیاورد و با دادن خون خویش طبل رسوایی چنین حکومت فاسدی را به صدا درآورد.  او بود که در اوج بی یاوری و بی سربازی در ظهر عاشورا نماز جماعت برگزار کرد تا دشمنی که همه ابزار تبلیغی را در اختیار دارد نتواند به او انگ خارجی یا خارج شده از دین را بزند.