بنام خدا

سلام دوستان خوب. تبریک به همه شما بخاطر حضور در پای صندوق‌ها و تبریک به اصلاح‌طلبان که در این دوره انتخاباتی بسیار هوشمندانه عمل کردند و شد آن‌که باید شود. به هر صورت دولت آقای روحانی تشکیل خواهد شد و زمزمه برداشتن تحریم‌ها و رساندن مملکت به جاده اعتدال آغاز شده و امیدوارم که همه کمک کنند تا مملکت دچار افراط و تفریط نگردد. خدا را شکر که چنین اتفاقی پیش آمد. باید بگویم اگرچه یک اصولگرای معتدل به ریاست جمهوری رسیده اما کاری که عارف و اصلاح‌طلبان به حمایت و هدایت هاشمی و خاتمی کردند در تاریخ ماندگار خواهد شد. می توانست عارف بماند و روحانی و قالیباف به دور دوم بروند و بعدش روحانی انتخاب شود، آنوقت اصلاح طلبان هم لقب شکست خورده این انتخابات را یدک می کشیدند. عارف رفت و اخلاقی رفت و نشان داد از سلامت نفس بسیار خوبی برخوردار است و چقدر به ایران و این سرزمین عزیز مادری علاقمند است، حالا چه در کابینه باشد یا نباشد و یا معاون اول شود یا نشود اما این رفتن نامش را در تاریخ بیشتر از 8 سال خدمت در دولت خاتمی در تاریخ زنده می کند. برای من دکتر عارف نماد کار و تلاش در سکوت بوده است و هیچوقت حتی در دوران معاون اولی چیز زیادی از وی نشنیده بودم اما در این دوران انتخابات و مخصوصا مناظره آخری بسیار توانا جلوه کرد و شجاعتش در نقد و اخلاقش در سیاست ماندگار شد. 
حسن روحانی نشان داد که باهوش است و مناظره را بخوبی می شناسد و بسیار فرصت طلب است در مناظره تا از دهن قالیباف در آمد که شما مخالف تجمع دفتر تحکیم وحدت بودید تیر آخر را به قالیباف شلیک کرد و گازانبر هم از کلماتی شد که پایش به سیاست باز شد و مطمئنم که قالیباف از باز کردن این باب بعدا پشیمان شده است. روحانی فرصت را غنیمت شمرد و فقط با چهار کلمه رای اصلاح‌طلبان را به سبد خویش واریز کرد، کاری که دکتر قالیباف دنبال آن بود و می خواست خود را طرفدار تجمع دفتر تحکیم وحدت و دانشجویان زخم خورده در 18 تیر نشان دهد!
علی اکبر ولایتی اما در این انتخابات در مناظره عالی عمل کرد و کاری با جلیلی کرد که واقعا دور از انتظار بود. به نظرم او نماد عقلانیت راست سنتی است و نقدش بر عملکرد تیم جلیلی همان بود که روحانی می خواست. من قبلا در دوران دانشجویی در مسجد دانشگاه علم و صنعت پای صحبت هایش نشسته بودم و از او خوشم می آمد. در دوم خرداد که در فیلم آقای ناطق نوری از او حمایت کرد از دستش ناراحت نشدم اما در این مناظره ها فهمیدم که دلش برای مملکت و ایران زیاد می سوزد. رفتن او به نزد ساراکوزی و بر هم زدن این مذاکره توسط تیم احمدی‌نژاد بدترین خاطره ای بود که شنیدم و خدا رحم کرد که اعتدال بالش را بر سیاست ایران گشوده است. ما به امید زنده ایم و بارها گفته‌ام که ناامیدی کفر است. یا حق