ياد اون روزايي افتادم که تو دانشکده وقتي کلاستون تموم ميشد بچه ها مثل پروانه دورتون بودند و از در کلاس تا در اطاقتون تو گروه يا تو معاونت فرهنگي همراهيتون مي کردند از علم از فرهنگ از سينما از عشق و هرچيزي که بچه ها مي پسنديدند صحبت مي شد و حلقه محبوبيتتون مايه ي سربلندي و دلگرمي ما بود

هرچندمن سعادت نداشتم واحدي را با شما پاس کنم اما دزدکي سر کلاسهاي گسسته شما با علي مومن و صوفي مي نشستم و بايد اقرار کنم فضاي کلاس هم همون فضاي حلقه ي دوستي بود

حتي بعد از اومدنتون از مسکو قبل از انصراف از ارشدم شاهد بودم اين محبوبيت و عزت شما بيشتر و پررنگتر شده