سلام.
اتفاقاً همين ديروز ياد شما افتاده بودم.
ياد باد آن روزگاران
ولي راستش چه خوب شد که فارق التحصيل شدم. ديگه حوصله‌ي اون دانشگاه، حتي حوصله‌ي شما رو هم نداشتم.
آخرين روزي که شما رو ديدم خوب يادمه. آخرين روزي بود که به دانشگاه اراک اومدم. شما برگه‌ام رو امضا کردين و گفتين "هورا! يکي ديگه هم فارق‌التحصيل شد."
بهترين جمله‌اي بود که توي چند ماه قبل از فارق‌التحصيلي شنيده بودم. حالا يه جايي مشغول به کارم. کارم رو دوست دارم با اينکه به رياضي ربط چنداني نداره. اما ديگه اصلاً اعصاب درس خوندن ندارم با اينکه رياضي رو خيلي دوست داشتم. (نميگم دوست دارم چون مي‌ترسم وسوسه شم درحاليکه مي‌دونم ديگه توان ادامه دادن رياضي رو ندارم.)