چو رو مي كنم سويٍ البرز كوه
بر آن اوج پيداست سيمايِ تو.
چوبينم چكادِ دماوند را
بر او سايه افكنده بالايِ تو.
فرا رويِ من هر كران روي توست
تماشاي ايرانِ، تماشاي ِ تو.
چه رنگين بهشتي است روئاي من.
چه دنياي پاكي ست دنياي تو.
سلام علي جان
مطمئنا ديدن قله هاي مرتفع در هر زمان و مكاني هيجان انگيز است. هنوز هم لذت ديدن دماوند از بلنداي دومين قله مرتفع ايران(علم كوه- تابستان 87) را فراموش نكرده ام.
به قول حسين جان، اميدوارم كه ايزد سلامتي عنايت فرمايد تا به اتفاق هم از بلنداي بلندترين قله ايران شاهد زيبايي هاي ايران عزيزمان باشيم. اشا‍ءا...
يا حق
