زيبا بود . به لطافت باران . اما نه مثل رعد !
اما علي محمد جان من فكر نمي كنم شعر هميشه مثل رعد باشد . به اين معني كه وقتي جان گرفت آنگاه الزاما بسط مي يابد . مثلا من سالها قبل گفتم :
ديگر سخني نيست كه تكرار نباشد
يا گفته ام :
عشق چرا بي خبر از راه مي رسد
اشك من فراق را بهانه مي كند
ماه رمضان است ولي روزه ندارم
و تمام اين ( مثلا ) شعرها در حد يك مصرع ابتر مانده اند .
