با سلام و احترام
آقاي دكتر نظري مطالب وبلاگتان را مرور مي كردم
با خود گفتم پروردگارا (شكر)!
بالاخره يك نفر پيدا شد كه نداي لبيكش با (پدر معنوي ام)
به گوش رسد.سالها بود كه گمان مي كردم در اين مقوله تنهايم.
از تنهايي ام ابايي نيست. من تا به آخر خواهم ايستاد.
اما از حضور سبزتان چه در سايت دكتر و چه در اينجا خرسندم.
خوشحال مي شوم ديداري با هم داشته باشيم.
پايدار باشيد و موفق
