با سلام و احترام

آقاي دكتر نظري مطالب وبلاگتان را مرور مي كردم

با خود گفتم پروردگارا (شكر)!

بالاخره يك نفر پيدا شد كه نداي لبيكش با (پدر معنوي ام)

به گوش رسد.سالها بود كه گمان مي كردم در اين مقوله تنهايم.

از تنهايي ام ابايي نيست. من تا به آخر خواهم ايستاد.

اما از حضور سبزتان چه در سايت دكتر و چه در اينجا خرسندم.

خوشحال مي شوم ديداري با هم داشته باشيم.

پايدار باشيد و موفق

جناب آقاي نظري عزيز

از كامنت شما ممنونم.

من با شما هم عقيده‏ام. تاريخ ماندگاري را نشان خواهد داد. امشب برنامه‏اي از تلويزيون ديدم كه باعث خجالت بود. يك مشت آدم قلم به مزد متولي شعر مملكت شده‏اند و آنقدر اسمشان در جشنواره‏ها و شبهاي شعر گراميداشت فلان و بهمان تكرار شده كه حالت تهوع مي‏گيرم. يكي از همينها در بزرگداشت حسين منزوي در فرهنگسراي انديشه چند روز پس از مرگ او گفت: حاضرم يك غزلم را با يك بيت از منزوي عوض كنم. ظريفي از دوستان ما پچ پچه كرد: تمام شعرهايش را بدهد يك مصرع از او را نمي‏تواند بگيرد. واقعيت اين است اينها بايد باور كنند مردم مي‏فهمند. وقتي يقين كني كه مخاطبت داناست به خود اجازه نمي‏دهي با كمترين دانش هر روز هر هفته هر شب بر صفحه تلويزيون قرار بگيري و اراجيف ببافي. نمي‏دانم اين همه كتاب براي كه منتشر مي‏شود؟ آقايان تصميم گرفته‏اند كه جشنواره شعر فجر برگزار كنند؟؟ اخر مگر مي‏شود بهترين شعر را چند نفر انتخاب كنند؟ شعر بايد قبول عام يابد. مگر شعر حافظ داوري شد و در اذهان جاي گرفت؟ مردم بايد قضاوت كنند؟؟

با اين همه اين نيز بگذرد.

پاينده باشي